Wydawca treści
Lasy nadleśnictwa
Powierzchnia ogólna Nadleśnictwa Mrągowo wynosi 19 964 ha, w tym drzewostany zajmują 18 664 ha. Lesistość terenu wynosi średnio 24,3%, największa jest na terenie gminy Piecki, gdzie wynosi 53,8 %. Nadleśnictwo składa się z trzech obrębów: Gązwa, Sadłowo i Mrągowo. Mamy tu prawie wszystkie siedliska z występujących na terenie RDLP Olsztyn oraz większość rodzimych gatunków drzew (z czego sosna zajmuje 41% powierzchni, świerk – 16%, brzoza – 19%).
Lasy Nadleśnictwa Mrągowo stanowią 218 kompleksów leśnych. Tworzą one generalnie zwarte kompleksy. Większość lasów skupiona jest w 3 kompleksach leśnych powyżej 2000 ha stanowiących ogółem 62 % jego powierzchni. Lasy prywatne występują przeważnie w dużym rozproszeniu i na niewielkich obszarach. Często przylegają do lasów nadleśnictwa, ale rzadko stanowią wśród nich enklawy.
Cechą charakterystyczną Pojezierza Mrągowskiego jest występowanie szeregu południkowo układających się rynien, w obrębie których często występują jeziora. Dział wodny Wisły i Pregoły przebiega w ten sposób, że wody z zachodnich rynien kierują się na południe do Narwi, ze wschodu zaś do Łyny. Wzdłuż rynien ciągną się wały ozów i kemów, ale na wysoczyznach między rynnami występuje glina morenowa. Wzniesienia nad poziom morza wahają się w granicach 130 - 170m. Budowa geomorfologiczna jest bardzo zróżnicowana, z bogata siecią rzek, pradolin, bruzd rynnowych z licznymi jeziorami. Tutejszy krajobraz cechują względne różnice wysokości dochodzące w strefie moreny czołowej do 20-30 m, przez co krajobraz urozmaicony jest licznymi wzniesieniami z jarami i wąwozami.
Z budową geologiczną wiąże się występowanie określonych typów gleb. Od żyzności gleb zależy bogactwo i różnorodność życia roślinnego. Gleby Nadleśnictwa Mrągowo zostały wytworzone z utworów ostatniego zlodowacenia bałtyckiego. Znaczna cześć nadleśnictwa położona jest na równinie sandrowej oraz częściowo na wysoczyźnie polodowcowej zbudowanej głównie z utworów moren dennych i czołowych fazy pomorskiej. W obrębach Gązwa i Sadłowo największy udział maja żyźniejsze gleby płowe, gdzie dominującym substratem jest tutaj glina zwałowa. W tej części nadleśnictwa dominują siedliska lasowe, z większym udziałem gatunków drzew liściastych: buka, dębu, brzozy, graba, olchy, jesiona i klonu. W obrębie Mrągowo największy udział mają uboższe gleby bielicowo –rdzawe i gleby brunatno – rdzawe, przez co dominują tu siedliska borowe, gdzie występują głównie drzewa iglaste: sosna i świerk.
W lasach nadleśnictwa Mrągowo występuje wiele gatunków roślin i zwierząt podlegających różnym formom ochrony przyrody. Spośród roślin objętych ochroną gatunkową występują tu: lilia złotogłów, zawilec wielkokwiatowy, wawrzynek wilczełyko, podkolan biały, bluszcz pospolity, rosiczka, różne gatunki storczyków, pióropusznik strusi. Wśród zwierząt występujących na terenie nadleśnictwa występują gatunki łowne: łosie, jelenie, sarny, dziki, zające, lisy, jenoty, borsuki, kuny, norki. Ze zwierząt chronionych spotkać tu można wilki, rysie, bobry, wydry. Dobre warunki bytowania znalazły tu również ptaki chronione objęte ochroną strefową, takie jak: orliki krzykliwe, bieliki, bociany czarne i kanie: czarna i ruda. Wśród innych gatunków objętych ochroną ciekawostką jest występowanie pojedynczych stanowisk żółwia błotnego.
Najnowsze aktualności
NIEBIESKO-FIOLETOWE "DYWANY" W LESIE
NIEBIESKO-FIOLETOWE "DYWANY" W LESIE
W związku z zaistniałą sytuacją spowodowaną przez wirusa panującego w Polsce, kiedy zgodnie z zaleceniami sanitarnymi mamy unikać kontaktu z drugą osobą zachęcamy aby wybrać się do lasu.
Mimo, że w lesie nie jest zielono to i tak warto się do niego wybrać aby posłuchać śpiewu ptaków, które rozpoczynają gody oraz podziwiać budzącą się do życia przyrodę. Właśnie teraz las pokryty jest niebiesko-fioletowymi kwiatami tworzącymi „dywan” w lesie. Przylaszczka pospolita to pierwszy kwitnący kwiat pojawiający się przed rozwojem liści drzew i krzewów, czyli tak zwany geofit. Inne leśne geofity występujące na Mazurach to zawilec gajowy, szczawik zajęczy, ziarnopłon wiosenny.
Przylaszczka pospolita Hepatica nobilis dawniej nazywana była wątrobowym zielem ze względu na kształt liści oraz ich kolor od spodniej strony( bordowo-czerwony). Niewielkie kwiaty zwykle są koloru niebiesko-fioletowego. Coraz częściej widywane są w kolorze różu. Jednak trzeba mieć bardzo dużo szczęścia aby znaleźć przylaszczkę w kolorze białym. W Nadleśnictwo Mragowo udało się na taką natrafić.
Przylaszczka pospolita występuje w całej Polsce, preferując żyzne siedliska, lasy liściaste i mieszane. Dawniej przylaszczka miała zastosowanie w medycynie ludowej. Zbierano młode liście bez łodyg i przygotowywano z nich napar stosowany w leczeniu nieżytów dróg oddechowych, dolegliwościach wątroby i pęcherzyka żółciowego. W dzisiejszych czasach, po wnikliwych badaniach uznano przylaszczkę za roślinę trującą.
Przylaszczka do 2014 roku była objęta ochroną gatunkową, gdyż jako pierwszy kwitnący kwiat była zrywana i wykopywana z chęci posiadania jej we własnym ogródku. Niestety jej kwiaty są bardzo delikatne i zrywając je na spacerze nie mamy pewności, że doniesiemy je do domu. Dlatego pamiętajmy, że widokiem tych pięknych kwiatów lepiej oko nacieszyć podczas spaceru.
Miłego wypoczynku w lesie
