Wydawca treści Wydawca treści

Historia Nadleśnictwa Mrągowo

Teren, na którym powstało dzisiejsze Nadleśnictwo Mrągowo nosił nazwę Galindii od nazwy pruskiego plemienia, zamieszkującego kiedyś te ziemie. Niedokończone badania archeologiczne potwierdziły, że na wyspie jeziora Czos znajdowała się osada Galindów. Ich siedliska zajął później zakon krzyżacki.

Zakon, chcąc zabezpieczyć swoje tereny podczas podboju ziem Prusów, zbudował drewnianą strażnicę przy drodze do Szestna miedzy dwoma jeziorami. Wiele lat później, najprawdopodobniej w 1348 roku, przy strażnicy zaczęli osiedlać się Mazurzy. Powstała wtedy osada o nazwie Sensburg. Wiadomo, że w latach 1404-1407 komtur bałgijski Johann von Sayn lokował miasto na prawie chełmińskim, a wielki mistrz krzyżacki Konrad von Jungingen nadał miejscowości prawa miejskie. Wraz z dokumentem nadawczym przekazano miastu 2 688 ha ziemi (160 włók). Prawo chełmińskie zobowiązywało miasto do utrzymania siły zbrojnej (6 zbrojnych konnych w razie zagrożenia wojną). Przywilej określał też powinności czynszowe i zezwalał na organizowanie przez miasto corocznych jarmarków św. Marcina, które odbywały się 11 listopada.

Po rozbiorach Polski nastąpiła epoka kampanii napoleońskich. Mimo iż szlak pochodu wojsk napoleońskich nie przechodził przez Mrągowo, mieszkańcy musieli dostarczyć dla wojsk pruskich pięć koni, paszę oraz żyto.

W II poł. XIX wieku Mrągowo intensywnie rozwijało się gospodarczo. Duży wpływ na to miała rewolucja naukowo-techniczna. Ówczesny starosta zadbał o budowę dróg. W 1870 powstała droga do Kętrzyna, w 1874 roku do Biskupca, a w latach 1887-1889 do Mikołajek przez Baranowo.

W 1945 roku z lasów dawnego Nadleśnictwa Ganten utworzono Nadleśnictwo Sorkwity z siedzibą w Sorkwitach. W 1946 r. opracowano przybliżoną tabelę klas wieku bardzo ogólnie informującą o stanie zasobów drzewnych. Była ona podstawą gospodarki i ustalenia rozmiaru użytkowania. W skład ówczesnego Nadleśnictwa weszły dawne lasy państwowe o powierzchni 600 ha, lasy obszarnicze o powierzchni 3500 ha, 600 ha lasów komunalnych oraz 1603,53 ha lasów opuszczonych średniej i drobnej własności przejęte na mocy dekretu. W roku 1958 po zlikwidowaniu Rejonu Lasów Państwowych w Mrągowie siedzibę Nadleśnictwa przeniesiono do Mrągowa.

W wyniku reorganizacji z 1973 roku do nadleśnictwa Mrągowo jako obręb włączono część dawnego nadleśnictwa Sadłowo.

Obręb Gązwa został utworzony dopiero z dniem 1.I. 1987 roku w trakcie II rewizji urządzania lasu. W jego skład weszły lasy obrębu Mrągowo o powierzchni 5222,60 ha, obrębu Sadłowo 795,81 ha oraz 975,35 ha z Nadleśnictwa Srokowo.


Najnowsze aktualności Najnowsze aktualności

Powrót

Leśna Brać vice-mistrzami Polski w grze na rogach myśliwskich!

Leśna Brać vice-mistrzami Polski w grze na rogach myśliwskich!

Zespół Sygnalistów Myśliwskich „Leśna Brać” 2.10.2021 r. podczas XXV Ogólnopolskiego Konkursu Sygnalistów Myśliwskich „O Róg Wojskiego” w klasie mistrzowskiej zajął 2. miejsce i uzyskał tym samym tytuł vice-mistrza Polski! Brodnica, gdzie odbywał się konkurs, okazała się ponownie szczęśliwym miejscem dla mazurskich leśników, ponieważ dokładnie 5 lat temu zdobyli tu Róg Wojskiego zostając mistrzami Polski. W skład zespołu, pierwotnie istniejącego przy Nadleśnictwach Spychowo i Strzałowo, wchodzą również pracownicy Nadleśnictw Mrągowo, Parciaki, Jedwabno i debiutancko Maskulińskie. Wysoką formę sygnalistów potwierdziło 3. miejsce w kategorii Muzyki Myśliwskiej, najatrakcyjniejszej dla słuchających.

Mistrzami Polski w obu kategoriach został Zespół Trębaczy Myśliwskich „Bór”, za co im serdecznie gratulujemy.

Dodatkowym sukcesem może pochwalić się Nadleśnictwo Mrągowo, którego pracownica Gabriela Ulewicz w kategorii mistrzowskiej dostała się do dogrywki 5 najlepszych solistów, ostatecznie zajmując 4. Miejsce i będąc 1. spośród leśników.

Zespół „Leśna Brać” kierowany przez Adama Jażdżewskiego istnieje już 21 lat. Sygnały myśliwskie wybrzmiewają podczas polowań, spotkań hubertowskich, ślubów i pożegnań ludzi lasu, na konkursach sygnalistów, a także podczas licznych festynów oraz imprez. Staropolska tradycja gry na rogach myśliwskich, wywodząca się z czasów gdy była to jedyna możliwość porozumiewania się na odległość, znajduje coraz szersze grono miłośników i słuchaczy. Niech piękny dźwięk rogu myśliwskiego brzmi stale w mazurskich lasach, tak jak to opisał Mickiewicz w „Panu Tadeuszu”:

Tu przerwał, lecz róg trzymał; wszystkim się zdawało,
Że Wojski wciąż gra jeszcze, a to echo grało.