Podczas pobytu w lesie możemy spotkać wiele ślimaków. Rozmawiając o tych mięczakach słychać różne opinie, lecz są one głównie negatywne, zwłaszcza wśród ogrodników. Ale czy są one naprawdę takimi szkodnikami? Jak wpływają na las? W tym roku dzięki  wilgoci  panującej w lasach ślimaków jest wyjątkowo dużo.

W Polsce mamy 200 gatunków ślimaków w tym około 140 gatunków lądowych. Możemy spotkać je prawie wszędzie. W lasach natomiast żyją głównie w zacienionych lasach liściastych, a wiąże się to z glebą po której pełzają.  Mięczaki  nie lubią kwaśnego odczyny gleby oraz potrzebują węglanu wapnia dlatego nie spotkamy go w lasach iglastych. Ślimaki odżywiają się roślinami, grzybami, resztkami zwierzęcymi. Zwierzęta te mimo, że są całkowicie głuche i ślepe to mają niesamowity węch. Jedzenie potrafią zlokalizować nawet z kilku metrów. Dzięki swojej konsumpcji mięczaki  biorą udział w obiegu materii organicznej co oznacza, że mają pozytywny wpływ na przyrodę. Dodatkowo wydzielina ślimaków jest pożywką dla mikroorganizmów. Po co ślimaki wydzielają tyle śluzu? Robią to aby łatwiej było im się przemieszczać. Często wykorzystują one ślady innych ślimaków aby poruszać się szybciej. Te małe stworzonka uznane za najwolniejsze zwierzęta potrafią osiągną prędkość nawet do 7m/ h.

Najbardziej fascynujące w życiu ślimaków jest ich rozmnażanie. Są one obojnakami co oznacza, że mają zarówno męskie jak i żeńskie przydatki płciowe, lecz mimo tego potrzebują drugiego osobnika do zapłodnienia. Jak u wszystkich zwierząt zbliżenie zaczyna się od tańców godowych. Niestety nie zobaczymy tu efektownych tańców i kolorów. Ślimaki początkowo pełzają w kręgu po śladach wydzieliny drugiego osobnika wyczuwają wszystkie informacje. Zataczają coraz mniejsze kręgi aż dochodzi do zbliżenia podczas którego strzelają do siebie „miłosnymi strzałkami” węglanu wapnia prosto w otwory płciowe. Później dochodzi do dotykania się osobników i wymiany plemników. Czyli można powiedzieć, że ślimaki najpierw są kobietami, a następnie zamieniają się w mężczyzn.  Takie zjawisko może trwać nawet 24 godziny. Po wszystkim każdy ślimak idzie w swoją stronę, a już po 14 dniach składają jaja (do 100 jaj), w specjalnych dołkach. Okres inkubacji  w zależności od temperatury trwa od 12 do 25 dni. Każdy ślimak rodzi się ze skorupką, która niekiedy jest niewidoczna dla nas jak u pomrowa czarniawego typowo leśnego ślimaka.  Skorupka rośnie wraz ze ślimakiem, lecz nie jest powiedziane, że im straszy ślimak tym jest większy. Mięczak będzie większy gdy  więcej je, leczy gdy nie ma odpowiednich warunków może być mniejszy i wtedy jego skorupa też będzie mniejsza. Gdy nadchodzą cięższe czasy np. zima,  ślimaki potrafią zagrzebać się w ziemi, schować do skorupy i specjalną wydzieliną zamknąć pancerz. Wiosną z powrotem budzą się do życia. Jeżeli ślimaka nic nie zje ani nie zdepcze to dożywają zazwyczaj do 5 lat, lecz słyszano o ślimakach żyjących nawet 25 lat.   

Mimo nieprzyjemnych opinii ślimaki nie są takie straszne jakby się mogło wydawać, a gdy przyjrzymy się im bliżej zobaczymy ich zalety. Dlatego pamiętajmy, aby podczas spacerów uważać na te fascynujące pełzające stworzenia.