Asset Publisher
Lasy regionu
Drzewostany na terenie RDLP w Olsztynie charakteryzują się bardzo dużym zróżnicowaniem. Wynika to przede wszystkim z historii geomorfologicznej związanej ze wszystkimi zlodowaceniami występującymi na terenie naszego kraju.
Północna część zasięgu administracyjnego olsztyńskiej dyrekcji jest bardziej urozmaicona. Z powodu większej ilości opadów i żyźniejszych gleb, głównie pochodzenia polodowcowego, występują tu drzewostany liściaste i mieszane.
Część środkowa charakteryzuje się nieco słabszymi siedliskami, które powstały na terenach moren czołowych oraz z materiałów międzymorenowych. W tej części dominują siedliska borowe świeże. Jednak w pasie od Miłomłyna do Strzałowa znajdują się największe kompleksy leśne Lasów Taborskich, Puszczy Napiwodzko - Ramuckiej i Puszczy Piskiej ( w części administrowanej przez RDLP w Olsztynie ) oraz najbardziej urokliwe krajobrazowo tereny leśne przeplatane licznymi jeziorami.
Najbardziej na południe wysuniętą część RDLP Olsztyn charakteryzują siedliska i zbiorowiska roślinne typowe dla terenów będących niegdyś rozlewiskami wód polodowcowych. Fakt ten decyduje dziś o składzie gatunkowym drzewostanów, gdzie niepodzielnie panuje sosna oraz brzoza - gatunki najmniej wymagające co do żyzności gleby.
KLIMAT
Duże zróżnicowanie drzewostanów wynika również z tego, że na obszarze RDLP klimat kontynentalny ściera się z klimatem atlantyckim i dlatego też znajdziemy tutaj fragmenty drzewostanów typowych dla obszarów borealnych jak i drzewostany charakterystyczne dla terenu Pomorza.
Cechy klimatu na terenie RDLP w Olsztynie:
ilość opadów rocznych 500 mm - 634 mm
średnia temperatura 7,0 - 7,7 oC
okres wegetacji wynosi od 190 dni do 200 dni.
GLEBY I SIEDLISKA
Pod względem gatunku panującego w drzewostanach, lasy olsztyńskie można podzielić na trzy rejony. Największy z nich, obejmujący Kurpie oraz południowe części Warmii, Mazur, to rejon z drzewostanami sosnowymi. W części północnej przeważają dąb i świerk pospolity. W zachodniej części występuje buk. W ujęciu statystycznym gatunkiem dominującym w olsztyńskich lasach jest sosna. Pozostałe gatunki zajmują: Brz - 10%, Db, Kl, Wz, Js - 8%, Ol, Św - po 6%, Bk - 4%.
Asset Publisher
Czy las zimą na pewno śpi?
Czy las zimą na pewno śpi?
To już kolejne spotkanie w zimowe ferie z dziećmi z przyklasztornej świetlicy w Św. Lipce. Dziesięcioro dzieci pod opieką dwóch Sióstr Katarzynek wybrało się do lasu.
Jest zima, odleciały ptaki, drzewa zrzuciły liście, a my postanowiliśmy sprawdzić czy las zimą na pewno śpi.
W lesie jest zupełnie cicho. Od kilku dni nie spadł świeży śnieg, dlatego widzimy mnóstwo tropów saren i dzików. Obok jest zbuchtowane poszycie pod dębami. Na szczęście pobliska uprawa dębów jest solidnie ogrodzona, a wewnątrz nie zauważyliśmy śladów zwierząt.
W końcu witają nas krzyczące sójki, dalej dzięcioł szybko stuka w pień młodego dębu. Nad drogą jest pochylona leszczyna obsypana kwiatami, które mimo tego że są jadalne nie koniecznie nam smakowały. Gdy dochodziliśmy do szkółki na śniegu leżały drobne"śmigiełka". To świerk rozpoczął siew swoich nasion. Pod następnym świerkiem nie było już nasion za to gromadka pustych szyszek świerkowych bez łusek. Tu pożywiała się wiewiórka.
Pod koniec wędrówki dzieci wysłuchały w oddali pracujące piły. Zima jest dobrym czasem na pozyskanie drewna.
W nagrodę za dociekliwe obserwowanie lasu wspólnie piekliśmy podpłomyki. Choć to wyjątkowo proste danie, ale zrobione własnoręcznie bardzo wszystkim smakowało.
